Dostosowanie wymagań edukacyjnych.

 

 

1) Dyskalkulia - trudności w liczeniu.

Ocenie podlega przede wszystkim tok rozumowania, a nie techniczna strona liczenia, np. kolejności cyfr w liczbie. Zły wynik końcowy nie musi świadczyć o tym, że uczeń nie rozumie zagadnienia. Dostosowanie wymagań dotyczy formy sprawdzenia wiedzy poprzez koncentrację na prześledzeniu toku rozumowania w danym zadaniu. W ocenie pracy ucznia wskazane jest uwzględnienie poprawności toku rozumowania, a nie tylko prawidłowości wyniku końcowego. Wskazane jest wydłużenie czasu pracy ucznia oraz uwzględnienie dysfunkcji w sposobie oceniania. 

 

2) Dysgrafia - brzydkie, nieczytelne pismo.

Dostosowanie wymagań dotyczy formy sprawdzania wiedzy, a nie treści. Wymagania merytoryczne, co do oceny pracy pisemnej powinny być ogólne, takie same, jak dla innych uczniów, natomiast sprawdzenie pracy może być niekonwencjonalne. Np., jeśli nauczyciel nie może przeczytać pracy ucznia, może go poprosić, aby uczynił to sam lub przepytać go ustnie z tego zakresu materiału. Może też proponować uczniowi pisanie drukowanymi literami lub na komputerze. Nie należy oceniać estetyki pisma. Wskazane jest uwzględnienie dysfunkcji w sposobie oceniania. 

 

3) Dysortografia - trudności z poprawną pisownią pod względem ortograficznym, fonetycznym, interpunkcyjnym itd.

Dostosowanie wymagań dotyczy głównie formy sprawdzania i oceniania wiedzy z danego zakresu. Zamiast klasycznych dyktand można robić sprawdziany polegające na uzasadnianiu pisowni wyrazów, odwołując się do znajomości zasad ortograficznych. Przy ocenianiu nie należy uwzględniać poprawności ortograficznej,  zmniejszać ilości zadań (poleceń) do wykonania w przewidzianym dla całej klasy czasie lub wydłużyć czas pracy. Wskazane jest stosowanie testów wyboru, zdań niedokończonych, tekstów z lukami. Podczas oceny prac pisemnych nie należy uwzględniać błędów ortograficznych. Wskazane jest uwzględnienie dysfunkcji w sposobie oceniania. 

 

4) Dysleksja - trudności w czytaniu.

Dostosowanie wymagań polega przede wszystkim na unikaniu głośnego czytania przez ucznia przy całej klasie, niezadawaniu do domu obszernych tekstów do opanowania, podejmowaniu działań mających na celu opanowanie napięcia emocjonalnego ucznia,  zmniejszenie ilości zadań (poleceń) do wykonania w przewidzianym dla całej klasy czasie lub wydłużanie czasu pracy.  W przedmiotach ścisłych podczas wykonywania ścisłych operacji wymagających wielokrotnych przekształceń umożliwić uczniowi ustne skomentowanie wykonywanych działań. Ograniczać teksty do czytania do niezbędnych notatek. Wskazane jest uwzględnienie dysfunkcji w sposobie oceniania. 

 

5) Uczeń cudzoziemiec

 

Umożliwienie korzystania podczas lekcji ze słownika dwujęzycznego, stosowanie języka instrukcji w komunikacji z uczniem cudzoziemcem (krótkie polecenia, np. ułóż, narysuj); formułowanie pytań skierowanych w sposób jasny, krótki oraz dostosowany do poziomu znajomości języka polskiego; udzielanie informacji zwrotnej podczas lekcji; stosowanie bogatego materiału ikonograficznego (zdjęcia, mapy, wykresy, schematy) przy wyjaśnianiu zagadnień tematycznych; włączanie ucznia w pracę zespołową i dostosowywanie instrukcji do jego językowych umiejętności; akceptowanie każdej formy wypowiedzi świadczącej o zrozumieniu zagadnienia (nawet jednorazową czy błędną gramatycznie); traktowanie gramatyki w sposób funkcjonalny; ocenianie tych elementów, które możliwe są do oceny. Wskazane jest wydłużenie czasu pracy ucznia. Należy dostosować sposób oceniania oraz sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów, w tym zakres i treści sprawdzianów.